နာရီနဲ႔ခ်ီၿပီး ယာဥ္ေၾကာပိတ္တတ္တ့ဲ ရန္ကုန္ – သန္လ်င္ တံတား

ရန္ကုန္ – သန္လ်င္ တံတားႀကီးဟာ သန္လ်င္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ေနထုိင္သူေတြ အတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးနဲ႔ အဓိ က စပ္ဆက္ေပးထားတဲ့ တခုတည္းေသာ ပင္မေသြးေက်ာႀကီး ဆုိတာ ဒီတံံတားႀကီးကို ေန႔စဥ္အသံုးျပဳ သြား လာ ေနသူေတြ အသိဆံုးပါ။ တံတားေၾကး ပံုမွန္ေကာက္ခံေနတဲ့ ကန္ထရိုက္ကေတာ့ ပိုသိပါလိမ့္မယ္။ ေန႔စဥ္ ျဖတ္သန္းသြားလာတဲ့ ကားအေရအတြက္ တိုးပြားလာတာကို သူတို႔က ပိုသိမွာေပါ့။

သန္လ်င္မွာ ေနထုိင္ၿပီး ေန႔စဥ္ ရန္ကုန္ကို အလုပ္ကိစၥ၊ ရံုးသြား၊ ေက်ာင္းသြားသူေတြ အတြက္ ဒီတံတားကိုပဲ အားကိုးအားထား ျပဳေနရတာ ျဖစ္သလို ရန္ကုန္ကေန အလုပ္ကိစၥ၊ အလည္အပတ္ လာေရာက္သူေတြ လည္း ဒီတံတားႀကီးကိုပဲ အားကိုးေနရပါတယ္။

ဒီတံတားႀကီး မရွိခင္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေတြတုန္းက သေဘၤာနဲ႔ စုန္ဆန္ ကူးသန္းသြားလာေနၾကသူေတြဟာ ေဆာင္းတြင္း ျမစ္ထဲမွာ ျမဴပိတ္ဆုိင္းခ်ိန္ ေတြေလာက္ပဲ အလုပ္၊ ေက်ာင္း ေနာက္က်တာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ အခု ဒီတံတားႀကီးၿပီးလို႔ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕လာမွ အလုပ္ကို အခ်ိန္မီမေရာက္တာ၊ ေက်ာင္းအခ်ိန္မီ မေရာက္တာေတြ ျဖစ္ေနရပါတယ္။

တံတားႀကီးၿပီးသြားတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ အရင္က တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းတဲ့့ သန္လ်င္ၿမိဳ႕ဟာ တျဖည္းျဖည္း၊ ေျမေစ်းေတြ ထိုးတက္၊ လူဦးေရလည္း တျဖည္းျဖည္း တုိးတက္ စည္ကားလာလိုက္တာ လိုက္တာ၊ အရင္က လူမေနတဲ့ ဖုန္းဆိုးကြင္းေတြလည္း ၿမိဳ႕သစ္ေတြျဖစ္၊ ဘယ္သူမွ ဝယ္ဖို႔ မစဥ္းစားတဲ့ ေျမကြက္ ေပါက္စ ေလးေတြေတာင္ သိန္း ၂၀၀၊ ၃၀၀ ဆိုတဲ့ မၾကားဖူးတဲ့ ေစ်းေတြနဲ႔ အေရာင္းအဝယ္ ျဖစ္လာပါတယ္။

လူစည္ကား လာတာနဲ႔ အမွ် ယာဥ္စီးေရဟာလည္း တိုးတက္မ်ားျပားလာသလို၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နဲ႔ အသြားအျပန္ လြန္းထိုးေနတဲ့ ဘတ္စ္ကား လိုင္းေပါင္းစံု၊ တကၠစီ ေပါင္းစံု၊ ကိုယ္ပိုင္ကားေပါင္း မ်ားစြာတို႔ အျပင္ သီလဝါ ဆိပ္ကမ္းက ကြန္တိန္နာႀကီးေတြ၊ သစ္လံုးတင္ ကားႀကီးေတြ၊ ဆယ္ဘီးကား၊ ဆယ့္ႏွစ္ဘီး ကားႀကီးေတြ ဟာလည္း ဒီတံတားႀကီးကို အားကိုးအားထားျပဳ ျဖတ္သန္းသြားလာခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒါကေတာ့ တဘက္က ကမာၾကည္တံတားလို႔ ေခၚတဲ့ တံတားသစ္တစင္း မၿပီးေသးခင္ အခ်ိန္အထိေပါ့။ အခုေတာ့ ယုဇန ဥယ်ာဥ္ၿမိဳ႕ေတာ္ကို တုိက္ရိုက္ ေပါက္တဲ့ အဲဒီ ကလဝဲ အမွတ္ ၂ တံတားႀကီးလည္း ၿပီးသြားလို႔ အဲဒီတံတားႀကီး ေပၚကေန တန္ခ်ိန္ပို ကားႀကီးေတြ ျဖတ္သန္းသြားလာ ႏုိင္ေနပါၿပီ။

ဒါေပမယ့္ ျပႆနာကလည္း အခုမွ စပါတယ္။

အရင္က ရန္ကုန္ – သန္လ်င္ တံတားႀကီးေပၚမွာ ကားေတြပ်က္ခဲ့၊ ပိတ္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ အခုတေလာ အျဖစ္အ ပ်က္ ေတြေလာက္ ဆုိးရြားတာ ႀကံဳဖူးၾကမယ္ မထင္ပါဘူး။

“တံတားေပၚ ကားပိတ္ေနလို႔ ရံုးေနာက္က်ၿပီ”

“တံတားေပၚမွာ ဘယ္ကားပ်က္ေနလို႔လည္း မသိဘူး၊ ၁ နာရီေလာက္ ၾကာတာေတာင္ မပြင့္ဘူး၊ စာေမးပြဲ မမီေတာ့ဘူး”

“တံတားေပၚမွာ ကားႀကီးတစီး ပ်က္ေနလို႔ ပိတ္မိေနတာ ကေလးေပါက္စေလးလည္း ပါလာေတာ့ အၾကာႀကီး ဒုကၡေရာက္သြားတယ္”

“တံတားေပၚ ကားပိတ္ေနလို႔ အလုပ္အင္တာဗ်ဴး လြတ္သြားၿပီ”

“တံတားေပၚ ကားပိတ္တာ ေလယာဥ္အခ်ိန္မမီမွာ စိုးလို႔ ဟိုဘက္အထိ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ကားေနာက္တစီး ငွားစီးသြားရတယ္”

စသည္ … စသည္ျဖင့္ စကားေတြဟာ အခုတေလာမွာ မၾကားခ်င္မွ အဆံုး ၾကားေနရပါတယ္။ က်မ ကိုယ္ တုိင္ အဲဒီစကားေတြကို ရက္ျခား ေျပာေနရတာပါ။ တံတားေပၚမွာ ဆိုးရြားတဲ့ ကားပ်က္မႈေတြ၊ ကားပ်က္တာ ကို မေျဖရွင္း ေပးႏုိင္တာေတြဟာ ဒီႏွစ္မိုးတြင္းေတာက္ေလွ်ာက္ ခပ္စိတ္စိတ္ ျဖစ္လာလိုက္တာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္လလယ္ ေလာက္ကေန အခု စက္တင္ဘာ လဆန္းပိုင္း ေက်ာ္လာတဲ့အထိ အဆုိးရြားဆံုး အေျခ အေန ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ဘယ္ေလာက္အထိ ဆိုးရြားလုိက္သလဲ ဆိုရင္ တံတားေပၚမွာ ကားမပ်က္တဲ့၊ ကားမပိတ္တဲ့ေန႔ မရွိသေလာက္ ပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ေန႔ေတြဆို တရက္တည္း ၂ ခါ ပိတ္ပါတယ္။ ကားတခါ ပ်က္လို႔ ပိတ္ၿပီဆိုရင္ အရင္လို ၁၀ မိနစ္၊ ၁၅ မိနစ္ေလာက္နဲ႔ လမ္းမပြင့္သြားေတာ့ဘဲ ပ်က္တဲ့ကား ႀကီးရင္ႀကီးသလို ၂ နာရီ၊ ၃ နာရီေလာက္ အထိ ေစာင့္ဆုိင္း ရတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

အရင္က တံတားပိတ္ရင္ ကားေတြဟာ သန္လ်င္ဘက္ျခမ္းမွာဆုိ တံတားထိပ္ … အလြန္ဆံုးမွ သန္လ်င္ ဘက္က မီးပြိဳင့္ မေရာက္တေရာက္ အထိေလာက္မွာ အဆံုးသတ္ေပမယ့္ အခုေတာ့ ကားတန္းႀကီးဟာ က်ိဳက္ေခါက္ဘုရားလမ္းဘက္ မွာဆုိ နာရီစင္၊ တခါတေလ ေဆးရံုကုန္းထိပ္အထိ၊ ၿမိဳ႕ထဲသြားတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေန ဝင္း လမ္းမေပၚမွာဆိုရင္ တံတားအတက္ကေန ဂိတ္ဝ၊ ဒါရ္ဂါ လမ္းဆံုေလာက္ အထိ ပိတ္ေနတတ္ေတာ့ သန္လ်င္ၿမိဳ႕ထဲတင္ သြားလာေနတဲ့ ဆိုက္ကယ္ေတြ၊ ကားေတြပါ လမ္းေက်ာေတြ ရႈပ္ကုန္တဲ့ အထိပါပဲ။ ဒါက သန္လ်င္ကေန ရန္ကုန္အသြားလမ္းဘက္မွာ ျဖစ္တာကို ေျပာတာပါ။

ရန္ကုန္ကေန သန္လ်င္ အလာဘက္မွာ ပိတ္ရင္လည္း သာေကတ ၿမိဳ႕နယ္ထဲက ၾကယ္ငါးပြင့္ မွတ္တုိင္၊ ယုဇ နဥယ်ဥ္ၿမိဳ႕ေတာ္ အဝင္လမ္းထိပ္ဘက္ေတြပါ ပိတ္ၿပီး သာေကတၿမိဳ႕နယ္ထဲ သြားလာေနတဲ့ ယာဥ္ေက်ာ ေတြ ပါ ဒုကၡေရာက္ကုန္တာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ေနာက္တခုက တံတားေပၚရဲ႕ ယာဥ္ေက်ာ တဘက္ဘက္မွာ ကားပ်က္ေနတာကို ခ်က္ျခင္း မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ အခါ မပိတ္တဲ့ တျခမ္းကိုပဲ အသြား၊ အျပန္ တလွည့္စီ လႊတ္ေပးရင္း ႏွစ္ဘက္စလံုး ပိတ္ေနသလို ျဖစ္သြား တာပါ။ အဲဒီလို တျခမ္းထဲကိုပဲ အသြားေကာ အျပန္ပါ တလွည့္စီ လႊတ္ေနရင္း တန္းလန္းက ကံအားေလ်ာ္စြာ ကားတစီးစီး ထပ္ပ်က္ရင္ေတာ့ မီးဖြားမယ့္ ကိုယ္ဝန္သည္သာ ပါလာရင္ ကားလမ္းအပြင့္ကို ေစာင့္ရင္း မီးဖြားသြားႏုိင္သလို၊ သန္လ်င္ဘက္က လူနာတင္ကားေတြလည္း ရန္ကုန္ ေဆးရံုေတြကို သြားတတ္ တာေၾကာင့္ အေရးေပၚ လူနာ တေယာက္ေယာက္သာ ပါလာလို႔ကေတာ့ တံတားေပၚတင္ ဇီဝိန္ခ်ဳပ္သြားရမယ့္ သေဘာ ရွိပါတယ္။

အခုဆိုရင္ ပုဂၢလိက ေက်ာင္းေတြလည္း ဖြင့္လာတာေၾကာင့္ သန္လ်င္ဘက္က ကေလး အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ရန္ကုန္က ပုဂၢလိက ေက်ာင္းေတြမွာ တက္ေနတာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီကေလးေတြဟာ ေက်ာင္းေနာက္က်တာ၊ အိမ္အျပန္ ေနာက္က်တာ ေန႔စဥ္လိုလို ႀကံဳေတြ႕ေနရပါတယ္။ စာေမးပြဲသာရွိလို႔ကေတာ့ ကေလးေတြ ခမ်ာ တံတားမပိတ္ေအာင္ ဆုေတာင္းရံုပဲ တက္ႏိုင္ေတာ့မယ့္ ဘဝပါ။ အလုပ္သမား ေတြကေတာ့ တံတားေပၚ ကားပိတ္လို႔ အလုုပ္ေနာက္က်ရပါတယ္ ဆုိတဲ့ Reason ကို ေန႔တုိင္းေပးရင္း နားလည္မေပးတဲ့ အရာရွိနဲ႔ ေတြ႕ရင္ အလုပ္ျပဳတ္ကိန္းပါပဲ။

အရင္တုန္းက တံတားေပၚမွာ ကားပ်က္ရင္ တံတားေၾကးေကာက္ခံခြင့္ရတဲ့ ကန္ထရိုက္က အဆင္သင့္ ငွားရမ္းထားတဲ့ ကရိန္းကို ခ်က္ခ်င္းလႊတ္ၿပီး ပ်က္တဲ့ကားကို ဆြဲခိုင္းတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အခု အဲဒီလို လုပ္ရင္ မရဘူးလားလို႔ ေမးခြန္းထုတ္မိပါတယ္။ တခုရွိတာက ပ်က္တဲ့ကားက ကားေလးဆို ကရိန္းက ဆြဲႏုိင္ေပမယ့္ ကားႀကီးေတြဆုိရင္ေတာ့ ဆြဲႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး၊ အခ်ိန္ၾကာျမင့္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက အကယ္၍ ကားေလးဆုိရင္ ေဘးက ပလက္ေဖာင္း ေဘာင္ေကြးထဲ ဆြဲကပ္လိုက္ရင္ ေနာက္က ကားေတြ ေက်ာ္တက္ ျဖတ္သြားလို႔ ရပါတယ္။ ပ်က္တဲ့ကားက တံတားအျပည့္ျဖစ္ေနတဲ့ ကားႀကီးဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီလို လုပ္လို႔ မရပါဘူး။ အဲဒါကို ေျဖရွင္းဖို႔ အတြက္ တန္ပိုကားေတြ၊ ကားႀကီးေတြ ျဖတ္သန္းဖို႔ဆုိၿပီး ကလဝဲ အမွတ္ ၂ တံတားသစ္ကို ထုိးထားတာလို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္္လည္း အဲဒီ ကားႀကီးတခ်ိဳ႕ဟာ သန္လ်င္ – ရန္ကုန္ တံတားႀကီးေပၚကပဲ ျဖတ္သန္းေနဆဲ၊ တံတားေပၚမွာ ပ်က္ေနဆဲ ျဖစ္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ေနာက္တခုကေတာ့ တံတားေပၚမွာ ကားႀကီးေတြ ပ်က္လို႔ ေနာက္ကကားေတြနဲ႔ တန္းစီေနၿပီဆိုရင္၊ ဒါမ်ိဳး မၾကာခဏ ျဖစ္ေနရင္ ဒီတံတားႀကီးဟာ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ကားေတြရဲ႕ ဝိတ္ကို ခံႏုိင္္ရည္ ရွိပ့ါမလားလုိ႔ စိုးရိမ္မိပါတယ္။

ဒီေန႔ စက္တင္ဘာ ၁၀ ရက္ေန႔မနက္မွာ က်မ ႀကံဳေတြ႕ရတဲ့ ျဖစ္ရပ္နဲ႔ စဥ္းစားမိတာေလးကို ေျပာျပခ်င္ပါ ေသးတယ္။ ဒီမနက္ ထံုးစံအတုိင္း တံတားေပၚကားတစီး ပ်က္ပါတယ္။ အဲဒီလို ပ်က္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မတုိ႔ကားက က်ိဳက္ေခါက္ဘုရားလမ္းမ ေပၚမွာပဲ ရွိပါေသးတယ္၊ ေရွ႕ကို ဆက္တုိးလို႔မရဘဲ ေနာက္ ကားေတြလည္း တန္းစီေနပါၿပီ။ တျဖည္းျဖည္းန႔ဲ အေရွ႕ကို ေရာက္လာေတာ့ က်မတုိ႔ စီးလာတဲ့ တကၠစီနဲ႔ အ ၿပိဳင္ပိတ္မိေနတဲ့ ကားေတြထဲမွာ ၁၂ ဘီးကားႀကီးေတြ၊ ဆီေဘာက္ဆာႀကီးေတြလည္း ပါတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီကားႀကီးေတြဟာ တကယ္ဆုိရင္ ကလဝဲ အမွတ္ ၂ တံတားဘက္ကပဲ သြားသင့္တဲ့ ကားႀကီးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ဒီဘက္ ရန္ကုန္ – သန္လ်င္တံတားကေနပဲ တျခား ကိုယ္ပိုင္ယာဥ္ေတြ၊ တကၠစီေတြ၊ လိုင္းကားေတြနဲ႔ အၿပိဳင္ ေမာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။

အဲဒီကားႀကီးေတြေၾကာင့္ ပိတ္ဆုိ႔မႈက ပိုဆိုးလာတဲ့အျပင္ ဒီကားႀကီးေတြဟာ တျခားကားေတြကို ေက်ာ္ တက္ဖို႔ ကန္႔လန္႔ပိတ္ျဖတ္တာေတြပါ ေတြ႕ရပါတယ္။

က်မတို႔ကား တံတားနားဆီ ေရာက္လာေတာ့ တံတားေပၚမွာ ပ်က္တဲ့ကားဟာ ေရသန္႔ကားႀကီးတစီး ျဖစ္ပံုရ ပါတယ္။ တံတားရဲ႕ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေရသန္႔ဗူးႀကီးေတြ ပံုခ်ထားတာ လွမ္းေတြ႕ရပါတယ္။ ေရသန္႔ဝိတ္ အျပည့္ ပါတဲ့ ကားႀကီးကို ကရိန္းက ဆြဲႏုိင္ပံု မရတာေၾကာင့္ ပါလာတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြက ေရသန္႔ဗူးေတြကို ေအာက္ခ်၊ ၿပီးမွ ကရိန္းကဆြဲနဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္ ၾကာသြားပါတယ္။ တံတားအတက္ လမ္းက ကားႀကီးတစီး၊ ကားေလးတစီး ေရွာင္သာရံုပဲ ရွိေပမယ့္ ၁၂ ဘီးကားႀကီး တစီးဟာ ဟြန္းသံေပးၿပီး တျခား ကားေတြကို ေက်ာ္တက္ဖို႔ လုပ္တာလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။

တံတားေပၚ ျဖတ္သန္းတဲ့ ကားေတြဆီက တံတားေၾကးကို တံတားကန္ထရိုက္က ပံုမွန္ေကာက္ယူၿပီး ျဖစ္ပါ တယ္။ တံတားေၾကး ပံုမွန္ေကာက္ရင္ ဒီတံတားေပၚမွာ ျဖတ္သန္းတဲ့ကားေတြ ျဖစ္ပ်က္တဲ့ ကိစၥအဝဝကုိ သူတို႔ တာဝန္ယူေပးရပါမယ္။ ဥပမာ – တံတားပြင့္သြားခ်ိန္ ကားေတြ တစီးနဲ႔ တစီး ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး တံတားေပၚ မတက္ေအာင္ တေယာက္ေယာက္က ထိန္္းသိမ္းေပးရပါမယ္။ ကမာၾကည္ တံတားဘက္က သြားသင့္တဲ့ ကားႀကီးေတြကို ခဏ ေစာင့္ဆုိင္းခိုင္းတာမ်ိဳး လုပ္ရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဝန္ထမ္းေတြဟာ တံတားေၾကးကိုသာ တြင္တြင္ ေကာက္ယူၿပီး ျဖတ္သြားတဲ့ ကားေတြရဲ႕ အေျခအေနကို လံုးဝ လ်စ္လွ်ဴရႈထားၾကပါတယ္။

တံတားမွာ ကားပ်က္ၿပီ၊ ပိတ္ၿပီ၊ ပိတ္ေနရာက ျပန္ပြင့္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ အတက္ေနရာမွာ ကားေတြ အလုအယက္ တုိးေဝွ႔ ၾကတဲ့အတြက္ တံတားပိတ္ခ်ိန္ဟာ ၾကာျမင့္သင့္တာထက္ ပိုၾကာပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္က တံတားအတက္ ေတြမွာ တန္ပိုစစ္ေဆးေရး ဂိတ္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တန္ပိုစစ္တာ ကုိ က်မ မျမင္ဘူးသေလာက္ပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ သန္လ်င္ကေန ရန္ကုန္ဘက္ကို အသြားဂိတ္မွာ တန္ပိုစစ္ တာ သိပ္မေတြ႕ဖူးပါဘူး။ တန္ပိုပါမပါ ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးၿပီး မလႊတ္သင့္တဲ့ ကားေတြကို မလႊတ္ေပး ဘူး၊ ဒါမွမဟုတ္ ကမာၾကည္တံတားနဲ႔ မွ်ၿပီး သြားခိုင္းမယ္ ဆိုရင္ အခုလို ျပႆနာမ်ိဳးေတြ ႀကံဳေတြ႕ဖို႔ ရာခိုင္ ႏႈန္း နည္းပါးမယ္လို႔ က်မ ေျပာရဲပါတယ္။

ေျပာမယ့္သာ ေျပာရတယ္ တံတားေၾကး ေကာက္ခံတဲ့ ကံထရိုက္ေကာ၊ ဒီကံထရိုက္ကို ခ်ေပးထားတဲ့ တာ ဝန္ရွိသူေတြပါ ဒီျပႆနာကုိ ဘယ္လိုေျဖရွင္းသင့္တယ္ ဆိုတာ က်မထက္ သိတဲ့သူေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ အဓိက က တာဝန္မယူတာပါ။ ပိုက္ဆံရရင္ၿပီးေရာ ကားႀကီးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပ်က္ႏုိင္ေျခရွိတဲ့ ကားစုတ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ျဖတ္သန္းခြင့္ မရွိတဲ့ ဆုိက္ကယ္ေတြကို ျဖစ္ျဖစ္ တံတားေပၚမွာ ျဖတ္သန္းခြင့္ ေပးထားတာ က်မတုိ႔ အားလံုး ျမင္ေနၾကတာပါပဲ။ စပ္မိလို႔ ေျပာရရင္ အလုပ္သမားေတြ၊ ဝန္ထမ္းေတြ ရံုးဆင္းရံုးတက္ခ်ိန္၊ ေက်ာင္းခ်ိန္ေတြ မွာ ျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္ မရွိတဲ့ ကြန္တိန္နာ ကားႀကီးေတြ၊ သစ္လံုးတင္ ကားႀကီးေတြရဲ႕ ကားေလးေတြန႔ဲ အၿပိဳင္ မဆင္မခ်င္ ေမာင္းႏွင္မႈေတြပါ ပါလာပါလိမ့္မယ္။ ျဖစ္လာရင္ေတာ့ တာဝန္ယူမႈက အေတာ္ကို နည္း ပါးပါတယ္။

သိရတာေတာ့ ကလဝဲအမွတ္ ၂ တံတားနဲ႔ ရန္ကုန္ – သန္လ်င္ တံတားႀကီးဟာ တံတားေၾကး ေကာက္ခံခြင့္ ရတဲ့ ကန္ထရိုက္ျခင္း မတူပါဘူးတဲ့။ အမွတ္ ၂ တံတားရဲ႕ တံတားေၾကးဟာ ကားေလးတစီးေတာင္ ၃၀၀ က်ပ္ ေကာက္ပါတယ္။ ပထမ တံတားႀကီးကေတာ့ ကားေလး တစီးကို ၁၀၀ က်ပ္ ေကာက္ခံပါတယ္။ ေစ်းႀကီးတဲ့ အျပင္ ေဝးလည္း ေဝးတာေၾကာင့္ ကားႀကီးေတြဟာ အမွတ္ ၂ ကားကေန မျဖတ္ဘဲ ပထမ သန္လ်င္ – ရန္ကုန္ တံတားႀကီးေပၚကေန ညႇိႏႈိင္းျဖတ္သန္းၾကတာလို႔ သိရပါတယ္။ ညိႇႏႈိင္းတယ္ ဆိုတာကေတာ့ က်မတို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ရိုးေနတဲ့ စကားလံုးပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထပ္ေျပာရရင္ ခံရတာက ခရီးသြားျပည္သူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဒုကၡေတြကို ေန႔စဥ္နီးပါး ခံစားေနရတဲ့ ျပည္သူေတြထဲက ျပည္သူ တေယာက္အေနနဲ႔ တင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဘယ္သူ႔မွာ တာဝန္ရွိတယ္ ဆိုတာကေတာ့ တာဝန္ယူထားသူေတြ အသိဆံုး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

သန္လ်င္ – ရန္ကုန္ တံတားေပၚ ေန႔စဥ္ ျဖတ္သန္းေနတဲ့ ခရီးသြား ျပည္သူအားလံုး တံတားေပၚမွာ ကား ပ်က္ျခင္း၊ ကားပိတ္ျခင္း ဒုကၡမွ ကင္းေဝးၾကပါေစ။