မေလးရွားက တေစၦမ်ား .. (ေၾကာက္တတ္သူမ်ား မဖတ္သင့္ပါ* ။)

မေလးရွား ကြာလာလန္ပူက ဆာလာယန္းဆုိရင္ သိတဲ့လူက
မ်ားပါတယ္။ ဆာလာယန္းဖက္က ပါဆာဘရြမ္းေစ်းမွာ အလုပ္
လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္သမား အမ်ားစုက ျမန္မာျပည္သားေတြ ျဖစ္
ပါတယ္။ ကြာလာလန္ပူမွ ဆာလာယန္းဖက္ကို ဘက္စ္ကား
အမ်ဳိးမ်ဳိးစီးျပီး သြားလုိ႕ ရပါတယ္။

ဆာလာယန္းေဒသ အစြန္းအဖ်ား
မွာ “ဘူကစ္အစ္ဒမန္” ဆုိတဲ့ ရပ္ကြက္ တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒီဖက္ကုိ
နံပါတ္ (၅၀)၊ (၉၄ A) နဲ႕ (၅၅ D)တုိ႕ကုိ စီးရင္ ေရာက္ပါတယ္။
ဂိတ္ဆုံး ေရာက္ရင္ ညာဖက္အျခမ္းမွာ ရွိတဲ့ မွတ္တုိင္မွာ ဆင္း
လုိက္ပါ။ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ ကုလယ္ ကုလားေတြ ေနထုိင္တဲ့
ရပ္ကြက္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ အဲဒီရပ္ကြက္နံေဘးမွာ “Ban Seng Lee”
ဆုိတဲ့ စက္ရုံ တစ္ရုံ ရွိပါတယ္။
အဲဒီစက္ရုံမွာ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မတုိင္ခင္က ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နဲ႕ အင္ဒုိ
နီရွား အလုပ္သမား ၂၀၀ နီးပါးရွိပါတယ္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ေက်ာ္
ေတာ့ ေရႊျမန္မာေတြ အဲဒီစက္ရုံကုိ စေရာက္လာပါတယ္။ ပထမ
ဆုံး ေရႊ (၂၀)ေက်ာ္ စလုပ္ပါတယ္။ ေနာက္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ထဲမွာ
မေလးရွား အစုိးရ တရားမ၀င္ အလုပ္သမားေတြကုိ Work Permit
လုပ္ဖုိ႕ တစ္ခါ ဖြင့္ေပးပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ထဲ
ေရာက္ေတာ့ အဲဒီစက္ရုံမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ အလုပ္သမား အမ်ား
စုဟာ ေရႊျမန္မာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္း
အထိ အဲဒီစက္ရုံမွာ ျမန္မာအလုပ္သမား (၂၀၀) နီးပါး အလုပ္
လုပ္လ်က္ရွိပါေသးတယ္။

အလုပ္ထဲမွာ ေန႕ဖက္နဲ႕ ညဖက္ဆုိျပီး အလုပ္ႏွစ္ဖြဲ႕ ခြဲထား
ပါတယ္။ ညဖက္ အလုပ္သမားေတြဟာ ေန႕ဖက္ အလုပ္သမား
ေတြထက္ လစာအားျဖင့္ မေလးရွားေငြ တစ္ရာ ႏွစ္ရာေလာက္
ပုိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရာက္ခါစ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားဟာ
ျမန္မာျပည္က ထြက္လာတဲ့ အရင္းအႏီွး ျမန္ျမန္ေက်ဖုိ႕ ညဖက္မွာ
အလုပ္ လုပ္ခ်င္ၾကပါတယ္။ စက္ရုံတည္ေဆာက္ထားပုံအရ အေပၚ
ထပ္ဟာ စက္ရုံတစ္၀က္အထိ ရွိပါတယ္။ အေပၚထပ္မွာ
semi-auto လုိ႕ေခၚတဲ့ အဲယားကြန္မွာ တပ္ဆင္တဲ့ သံစကာ
ကြက္ ထုတ္လုပ္ေရး ဌာနနဲ႕ အေသးစားအဆင့္ လုပ္ငန္းခြင္ပဲ ရွိပါ
တယ္။ အေသးစား ဌာနနံေဘးမွာ မူစလင္ဘာသာ၀င္ေတြ ၀တ္ျပဳ
ဆုေတာင္းဖုိ႕ အခန္းတစ္ခန္း ရွိပါတယ္။ မေလးရွား ဘာသာေရး
ဥပေဒအရ အလုပ္အခ်ိန္အတြင္း မူစလင္ဘာသာ၀င္မ်ား အလုပ္
ေခတၱရပ္နားျပီး ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းခြင့္ ရွိပါတယ္။ အခန္းရဲ႕
အ၀င္အ၀မွာ ၀တ္မျပဳခင္ ကုိယ္လက္သန္႕စင္ဖုိ႕ အိမ္သာ
ထဲစီး၀င္တဲ့ ဖိနပ္ေတြ ထားရာ ဖိနပ္စင္တစ္ခု ရွိပါတယ္။

အဆုိပါ အေသးစားအဆင့္ ဌာနတြင္ ညဖက္ အလုပ္သမား
အေနျဖင့္ မ်ားမ်ားစားစား မထားပါ။ ေလးဦး ငါးဦးေလာက္
သာ အလုပ္ လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ လုပ္ရေသာ အလုပ္ အေန
အထားမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႕ အႏၱရာယ္လည္း ကင္းေသာေၾကာင့္
ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားက စိတ္၀င္စားၾကပါတယ္။ သုိ႕ေသာ္
ယင္းဌာနတြင္ မူစလင္ဘာသာ၀င္မွ အပ အျခားဘာသာ၀င္
မ်ားအား မခန္႕အပ္ခဲ့ပါ။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္အတြင္း ဗုဒၶဘာသာ
၀င္ ျမန္မာအလုပ္သမား ႏွစ္ဦးအား အဆုိပါဌာနမွာ ညဖက္
အလုပ္သမားအျဖစ္ ပထမဆုံး စထားပါတယ္။

လုပ္ငန္းခြင္ထဲက အလုပ္သမား ေလး ... ငါးဦးကို ၾကီးၾကပ္
ရသူက “နဇဘြန္း” ေခၚ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တစ္ဦးပါ။ သူ မွာၾကား
ထားပုံက ...
“အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္အတြင္း ေနာက္ကေန တစ္ေယာက္
ေယာက္ ျဖတ္သြားတာတုိ႕ အသံတစ္ခုခု ၾကားတာတုိ႕
ရွိရင္ ေနာက္ကို ခ်က္ခ်င္း လွည့္မၾကည့္ပါနဲ႕၊ ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕မွာ
ရွိတဲ့ စက္ကိုပဲ ဂရုစိုက္ပါ၊ ပစၥည္းေရာ လူပါ ထိခုိက္ႏုိင္တယ္ ...”

ပထမ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါ။ ဒီလုိနဲ႕
တစ္ရက္ၾကေတာ့ နံေဘးမွာ အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ အင္ဒုိနီးရွား
အလုပ္သမားက အလုပ္ လုပ္ေနရင္းနဲ႕ နံေဘးကုိ မ်က္ေစာင္း
ထုိးျပပါတယ္။ အေနာက္မွာ မူစလင္ဘာသာ၀င္ေတြ ၀တ္ျပဳတဲ့
အခန္း၀က “ဆင္ၾကယ္” ဖိနပ္လုိ ဖိနပ္တစ္ရံ အလုိလုိေရြ႕ေန
ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ စက္ပိတ္ျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ လွည့္ၾကည့္ပါတယ္၊
မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ ဖိနပ္က လုံး၀ မရွိေတာ့ပါ။ ေနာက္ပုိင္း ရက္ေတြ
မွာလည္း အဲလုိမ်ဳိး မၾကာခဏ ေတြ႕ရေလ့ရွိပါတယ္။ အလုပ္ထဲ
က အင္ဒုိနီးရွား အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့ …
“ည ၁၂ နာရီနဲ႕ တစ္နာရီၾကားမွာ “ဂ်င္”လုိ႕ ေခၚတဲ့ အရာေတြ
သြားလာ လွဳပ္ရွားေလ့ရွိတယ္၊ ဒီအခန္းထဲက ဂ်င္က နည္းနည္း
ၾကမ္းတယ္၊ အလုပ္နားတဲ့ အခ်ိန္တုိအတြင္း ဒီအခန္းထဲမွာ
မအိပ္မိေစနဲ႕ ျပႆနာရွိတယ္ ... ”

အဲဒါနဲ႕ ျမန္မာတစ္ေယာက္ကေန တျခားတစ္ေယာက္ဆီ အဆင့္
ဆင့္ သတင္းက ေရာက္သြားပါတယ္။ မယံုဘူး စမ္းၾကည့္မယ္
ဆုိတဲ့ အလုပ္သမား ေလး ... ငါးေယာက္က အစီအစဥ္တစ္ခု
ေရးဆြဲပါေတာ့တယ္။ ည ၁၂ နာရီကေန ၁၂ နာရီ ၄၅ မိနစ္အထိ
ညပုိင္း အလုပ္ခြင္မွာ ထမင္းစားဖုိ႕ ခဏနားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္
အတြင္း စမ္းမယ္ေပါ့ ....။ ပထမဆုံး စ’စမ္းတဲ့ အလုပ္သမားက
၀႑ထြန္းနဲ႕ ေက်ာ္ဦး ဆုိသူတုိ႕ပါ။ ခုံတန္းလ်ား စုျပီး အဲဒီေပၚမွာ
တက္အိပ္ပါတယ္။ ညဖက္ အစားေျပ “နာစီးနမ” (ထမင္းေပၚတြင္
ငရုတ္သီးနဲ႕ ေရာခ်က္ထားေသာ ငါးေျခာက္ဟင္း အနည္းငယ္
ပါသည့္ မေလးရွား အစားအစား)ကုိ စားျပီး စ'အိပ္ၾကပါတယ္။
သူတုိ႕နဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာ တျခား ျမန္မာအလုပ္သမား ေလး
ငါးေယာက္က ေစာင့္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးစလုံးက
ေခါင္းခ်တာနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္တတ္တဲ့ လူစားမ်ဳိးေတြပါ။

ဆယ္မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္လုံးဆီက
ေဟာက္သံေတြ ၾကားရပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ဆယ္မိနစ္
ေလာက္ၾကာတဲ့အထိ ဘာမွ မျဖစ္ေသးပါဘူး၊ ေဟာက္သံ
ေတာ့ တိတ္သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ အုပ္စုထဲမွ
တစ္ေယာက္ကေန ဒီေကာင္ေတြ ၾကည့္ရတာ ဘာမွ ထူးျခားပုံ
မရဘူး၊ သူတုိ႕နံေဘးမွာ ငါ သြားအိပ္မယ္ဆုိျပီး သူတုိ႕နံေဘး
သြားအိပ္ပါတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္သူေတြရဲ႕နံေဘးနား ေရာက္သြားတဲ့
အဲဒီလူက လွမ္းေအာ္လုိ႕ က်န္တဲ့သူေတြ အေျပးအလႊား သြား
ၾကည့္ၾကပါတယ္။ အိပ္ေနတဲ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက မ်က္လုံးျပဴးျပီး
မ်က္ဆန္အမဲက လွဳပ္ေနပါတယ္။ သူတုိ႕ ပါးစပ္က အနည္း
ငယ္ ပြင့္ေနျပီး အသံထြက္ဖုိ႕ အားယူေနသလုိပါ။ ဘီးလူး စီးေန
တာနဲ႕ တူတယ္... လုိ႕ တစ္ယာက္ကေျပာမွ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္
ကုိ လွဳပ္ႏိုးလုိက္ပါတယ္။ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးရဲ႕ ေျပာျပပုံအရ
အိပ္ေပ်ာ္ခါစမွာ ရင္ပတ္ေပၚကို တစ္ေယာက္ေယာက္ တက္
ဖိထားပါတယ္။ လူက ႏူိးေနေသာ္လည္း အသံထြက္ဖုိ႕
ၾကိဳးစားတာ မရပါဘူး။ က်န္တဲ့သူေတြသာ လွဳပ္မႏူိးရင္ သူတုိ႕
ႏွစ္ေယာက္လုံး ေသရေတာ့မဲ့ အေနအထားလုိ႕ သိရပါတယ္။

အဲဒါကုိ ငမုိးဆုိတဲ့ ျမန္မာ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္က ျငင္းဆန္
ပါတယ္။ ထမင္းစားျပီး အိပ္လုိ႕ အစားမေၾကရင္ အဲလုိ ျဖစ္တတ္
တယ္၊ ေနာက္တေန႕ ငါ အိပ္ျပမယ္ဆုိျပီး လုပ္ပါတယ္။ ေနာက္
တစ္ေန႕တြင္ အရင္ေန႕က ပုံစံအတုိင္း ငမုိး အိပ္ျပပါတယ္။ သူ႕နံေဘး
မွာ အားလုံး၀ုိင္းၾကည့္ ေနၾကပါတယ္။ ထမင္းစားခ်ိန္ ၄၅ မိနစ္သာ
ကုန္သြားပါတယ္။ ငမုိးထံတြင္ ထူးထူးျခားျခား မေတြ႕ရပါဘူး။ အလုပ္
ျပန္စဖုိ႕ ဘဲလ္ျမည္သံေၾကာင့္ ငမုိးကုိ လွဳပ္ႏူိးၾကပါတယ္၊ ႏူိးမရေတာ့
ပါ။ လုံး၀သတိလစ္ေနပါျပီ။ နည္းမ်ဳိးစုံ လုပ္ေသာ္လည္း သတိ မရ
ေတာ့ပါ။ ဆာလာယန္း ေဆးရုံကုိ ညတြင္းခ်င္း ပုိ႕လုိက္ရပါတယ္။
ငမုိး ေျပာျပတာက ... သူ အိပ္သြားပါတယ္။ သူ႕ကုိ ကုလား
တစ္ေယာက္နဲ႕ ကုလားမ တစ္ေယာက္ ေျခေထာက္ကေန
ဆြဲျပီး အခန္းထဲကေန စက္ရုံအျပင္အထိ ဒရြတ္တုိက္ ဆြဲခ်
သြားပါတယ္။ စက္ရုံထဲကုိ သူ ျပန္၀င္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားပါတယ္။
အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ကုလားၾကီးတစ္ေယာက္က သူ႕ရင္ပတ္ကို
ေစာင့္တြန္းျပီး ၀င္ခြင့္မျပဳပါ။ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ ေအာ္ငိုရင္း
သတိလစ္သြားခဲ့ပါတယ္ ...။

ေနာက္ရက္ေတြမွာ အေျခအေနက ပုိဆုိးလာပါတယ္။ အလုပ္
ခ်ိန္အတြင္း ေနာက္ဖက္ရွိ ပုံးေတြကို လွဲခ်တာတုိ႕၊ ပစၥည္းေတြကုိ
အလုိအေလွ်ာက္ တြန္းေရႊ႕ျပတာတုိ႕ လုပ္လာပါတယ္။ အဆုိးဆုံး
က မီးခလုတ္ကုိ ဖြင့္လုိက္ ပိတ္လုိက္ လုပ္တာပါ၊ ေဒါသထြက္ျပီး
ေအာ္ဆဲတဲ့သူ ဆုိရင္ အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ ေခ်ာ္လဲ၊ ထိခုိက္
ဒဏ္ရာရ ပြန္းရွတာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ညပုိင္း ၾကီးၾကပ္ေရး
တာ၀န္ခံက စက္ရုံပုိင္ရွင္ထံ တင္ျပရပါေတာ့တယ္။

အဲဒီအျဖစ္အပ်က္မ်ား ေနာက္ပုိင္း စက္ရုံပုိင္ရွင္ တရုတ္လူမ်ဳိး
ပီတာက အေသးစားအဆင့္ ဌာနတြင္ ညဖက္ အလုပ္ မလုပ္ဖုိ႕
တားျမစ္လုိက္ပါတယ္။ သူ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္တဲ့ မဟာယန
တရုတ္ဗုဒၶဘာသာ နည္းလမ္းမ်ဳိးစုံနဲ႕ ၾကိဳးစားၾကည့္ပါတယ္။
အေျခအေနက အနည္းငယ္ေတာ့ သက္သာသြားပါတယ္။
အရွင္းေတာ့ မေျပလည္ခဲ့ပါ။ စက္ရုံတြင္ လုပ္သက္ အရင့္ဆုံး
တရုတ္တစ္ဦး၏ ေျပာျပခ်က္အရ စက္ရုံမေဆာက္ခင္ ဤ၀န္း
အတြင္း အုတ္ဂူ သုံး ... ေလးခု ရွိခဲ့ဖူးေၾကာင္း သိရပါတယ္ ...။