.jpg)
ေမာင္ေတာ္က ရက္စက္တဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ပါ ယေသာ္…
ေမာင္ေတာ့္ကို မုန္းလုိက္ပါ… ရက္ရက္စက္စက္မုန္းလုိက္ပါ ယေသာ္…
ေမာင္ေတာ့္ကို တစ္စကၠန္႕ေလးေတာင္ မလြမ္းရစ္ပါနဲ႕…
ထားခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို အျငိွုးၾကီးစြာနဲ႕ နာၾကည္းရစ္ပါေတာ့ ယေသာ္ရယ္…
ေမာင္ေတာ့္မွာ နွလံုးသားမရွိဘူး မသနားတတ္ဘူး မစာနာတတ္ဘူး လို႕သာ ထင္လိုက္ပါ…
ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္မွာ ေမာင္ေတာ့္ မ်က္၀န္းအိမ္က ျမစ္တစ္စင္း စီးဆင္းခဲ့ပါတယ္ဆိုတာေတာင္ ယေသာ္ မသိပါေစနဲ႕ေတာ့…
ယေသာ္ကို ႏိႈးျပီး နႈတ္ဆက္ခ်င္ေပမယ့္ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရင္ ယေသာ္ငိုေၾကြးမွာ ေမာင္ေတာ့္ေရွ႔မွာ ခံစားေနရမွာ မၾကည့္ရက္လို႕ပါ…
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ငိုေၾကြးေနတာျမင္ရဲ႕သားနဲ႕ ေက်ာခိုင္းျပီး လွည့္ထြက္ႏိုင္ေအာင္ ေမာင္ေတာ္ မစြမ္းႏိုင္ေသးလို႕ပါ ယေသာ္ရယ္…
ေမာင္ေတာ္လည္း မထားခဲ့ခ်င္ပါဘူး…
ယေသာ္နဲ႕ အတူတူ မခြဲတမ္းသက္ဆံုးတိုင္ ၾကည္နူးခ်င္တာေပါ့…
ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေတာ္ဟာ ေမြးလာကတည္းက ၾကီးမားတဲ့ တာ၀န္တစ္ခုကို ပုခံုးေပၚရြက္ခဲ့ရသူပါ ယေသာ္…
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ တစ္မိသားစု ၾကည္နူးဖို႕အတြက္ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါမ်ားစြာရဲ႕ မ်က္ရည္ကို ေမာင္ေတာ္ ေျမမွာ မေျခြခ်ရက္ဘူး ယေသာ္…
သေဘၤာတစ္စီးဟာ မုန္တိုင္းထန္ေနတဲ့ ပင္လယ္ျပင္ၾကီးထဲမွာ ရုန္းကန္ေနခ်ိန္ေပါ့…
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ သေဘၤာကပၸတိန္ဟာ သူ႕ခ်စ္သူ ပင္လယ္ျပင္ထဲ လြင့္စင္က်သြားတာကို ျမင္လိုက္ရတယ္ေပါ့ယေသာ္…
အဲဒီ ကပၸတိန္ဟာ အသက္ကယ္ေလွခ်ျပီး သူ႕ခ်စ္သူကို ဆင္းကယ္မွာလား…
ဒါမွမဟုတ္ ခရီးသည္ေပါင္းမ်ားစြာကို မုန္တိုင္းနဲ႕ ေ၀းရာ ပို႕ေပးဖို႕ သေဘၤာကို ဆက္လက္ခုတ္ေမာင္းမွာလား…
အေျဖကရွင္းပါတယ္ ယေသာ္… သူဟာ ကပၸတိန္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ လူအမ်ားအတြက္ကိုပဲ ဦးစားေပးရမွာေပါ့ ယေသာ္…
ဒါေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ပါးျပင္ထက္မွာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ တစ္သြင္သြင္ စီးဆင္းေနမွာေပါ့…
ပိုျပီးၾကီးေလးတဲ့တာ၀န္တစ္ခုအတြက္ ယေသာ့္အေပၚမွာ ေမာင္ေတာ္ တာ၀န္မဲ့ရေတာ့မယ္ ယေသာ္…
ထြက္ခြာသူနဲ႕ က်န္ရစ္သူ ဘယ္သူပိုခံစားရမလဲဆိုတာ ေမာင္ေတာ္စာနာမိပါတယ္ယေသာ္…
ႏွစ္ကိုယ္တူ လည္ခဲ့ဖူးတဲ့ နန္းဥယ်ာဥ္ လျပည့္ေနတိုင္း ထိုင္ၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ ပဒုမၼာကန္နံေဘး ေရႊလက္တြဲျပီး သြားခဲ့ဖူးတဲ့ နန္းေတာ္အႏွံ႔ အို… ေမာင္ေတာ္နဲ႕ အတူတူ ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာတိုင္းဟာ ယေသာ့္အတြက္ သတိစရာ လြမ္းစရာေတြ ျဖစ္ေနခဲ့မယ္ဆိုတာ ေမာင္ေတာ္သိပါတယ္…
ေတြးေလလြမ္းေလ လြမ္းေလခံစားရေလ ခံစားရေလေတြးေလ… အဆိပ္မွန္းသိရက္နဲ႕ တစ္တို႕တို႕ေသာက္ေနမိမယ့္ အဆိပ္တစ္ခြက္ ယေသာ့္အတြက္ ေမာင္ေတာ္ခ်န္ခဲ့မိမယ္ဆိုတာ ေမာင္ေတာ္သိပါတယ္ယေသာ္…
ေမာင္ေတာ့္ရဲ႔နွလံုးသားမွာ ယေသာ္ဟာ ေနာက္ဆံုးခ်စ္ခဲ့တဲ့ မိန္းကေလး ျဖစ္မွာပါ ယေသာ္…
မလြမ္းမေဆြးပဲ မုန္းတီးျခင္းမ်ားစြာနဲ႕သာ ေနရစ္ပါေတာ့ ယေသာ္ရယ္…
ယေသာ္ဓရာ၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ကာ သားေတာ္ငယ္ ရာဟုလာ၏ နဖူးကို နမ္းရႈိက္ျပီး သိဒၶတၳမင္းသားသည္ စက္ေတာ္ေဆာင္ျပင္သို႕ထြက္ခြာေလ၏ ။
စက္ေတာ္ေဆာင္ တံခါးသို႕ ေရာက္ေသာအခါ သိဒၶတၳမင္းသားသည္ ယေသာ္ဓရာကို ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ လွည့္ၾကည့္၍ စကားတစ္ခြန္းကို တိုးညွင္းစြာ ေျပာၾကားခဲ့ေလ၏ ။
“ခြင့္လႊတ္ပါယေသာ္ဓရာ…”
No comments:
Post a Comment