ဆားေကာ္ဖီ

ပါတီပြဲတစ္ခုမွာ သူမကုိ သူ ေတြ႔ခဲ့တယ္။ သူမက အရမ္းကုိ မ်က္နွာပြင့္ ေပၚလြင္ထင္႐ွားသူ။ အမ်ဳိးသား အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း သူမကုိ လုိက္လံ ပန္းပုိးေနၾကေလရဲ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ တကယ့္ သာမန္လူတစ္ေယာက္။ ဘယ္သူကမွလည္း သူ႔ကုိ အေလးဂ႐ုမျပဳ။

ပါတီပြဲအျပီးမွာေတာ့ ေကာ္ဖီအတူေသာက္ၾကဖုိ႔ သူမကုိ သူ ဖိတ္မႏၱက ျပဳမိတယ္။ သူမ အံ့အားသင့္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယဥ္ေက်းမွဳအရ သူ႔ဖိတ္္ၾကားခ်က္ကုိ သူမ လက္ခံခဲ့တယ္။

သူတုိ႔ နွစ္လုိဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ေကာ္ဖီဆုိင္ေလး တစ္ဆုိင္မွာ ထုိင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမကုိ စကားစဖုိ႔ သူ မ၀ံ့မရဲ ျဖစ္လြန္းအားၾကီးေနခဲ့တယ္။

သူမအေနနဲ႔လည္း ကသိကေအာက္ ျဖစ္ရတာေပါ့။ “ေက်းဇူးျပဳျပီး ငါ့ကုိ အိမ္ျပန္ခြင့္သာ ျပဳပါေတာ့”လုိ႔ သူမကုိယ္သူမ ေတြးေနမိတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ စားပြဲထုိးကုိ ႐ုတ္တရက္ သူ လွမ္းေမးလုိက္တယ္။

“က်ေနာ့္ကုိ ဆားနည္းနည္းေလာက္ ေပးနိဳင္မလား။
က်ေနာ္ ေကာ္ဖီထဲ ထည့္ေသာက္ခ်င္လုိ႔ပါ။”

ဆုိင္ထဲက လူတုိင္း သူ႔ကုိ စူးစုိက္ၾကည့္ၾကတယ္။ အရမ္းကုိ ထူးဆန္းေနတယ္ မဟုတ္လား။ သူ႔မ်က္နွာလည္း နီျမန္းသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခပ္ေအးေအးပဲ သူ႔ေကာ္ဖီထဲ ဆားခတ္ျပီး ေသာက္လုိက္တယ္။

သိလုိစိတ္ေတြနဲ႔ သူမ သူ႔ကုိ ေမးၾကည့္တယ္။ “႐ွင့္မွာ ဒီအေလ့အက်င့္ၾကီး ဘာေၾကာင့္ ႐ွိေနတာလဲဟင္။”

သူျပန္ေျဖတယ္။ “က်ေနာ္ ငယ္႐ြယ္စဥ္တုန္းက ပင္လယ္နားမွာေနခဲ့တာပါ။ ပင္လယ္ထဲမွာ ေဆာ့ကစားရတာကုိ က်ေနာ္ နွစ္သက္ခဲ့တယ္။ ပင္လယ္ရဲ့ အရသာကုိလည္း က်ေနာ္ ခံစားတတ္တယ္။ အခု ဆားခပ္ထားတဲ့ ဒီေကာ္ဖီအတုိင္းပဲေလ။”

“ခုေတာ့ ဆားခတ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီကုိေသာက္ရတုိင္း က်ေနာ့္ရဲ႔ ကေလးဘ၀ကုိ အျမဲပဲ ျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္။ ျပီး က်ေနာ့္ ေမြးရပ္ျမိဳ႔ေလးကုိလည္း ျမင္ေယာင္မိတာပါဘဲ။ က်ေနာ္ ေမြးဖြားခဲ့ရာျမိဳ႔ေလးကုိ အရမ္းပဲ လြမ္းမိပါရဲ့ဗ်ာ။ အဲဒီမွာ ေနေနဆဲ က်ေနာ့္ မိဘနွစ္ပါးကုိလည္း သတိရမိတယ္။ “

အဲဒီလုိ ေျပာေနစဥ္ သူ႔မ်က္၀န္းေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်ံေနခဲ့တယ္။

သူမအေနနဲ႔ နက္နက္႐ွုိင္း႐ွုိင္း ခံစားလုိက္မိတယ္။ ဒါဟာ သူ႔နွလုံးသားရဲ႔ အနက္႐ွုိင္းဆုံးေနရာက လာတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြဘဲ မဟုတ္လား။

သူ႔ရဲ႔ အိမ္အလြမ္းကုိ ဖြင့္ဟေျပာတတ္တဲ့ ေယာက္်ား၊ တကယ္ေတာ့ သူဟာ အိမ္ကုိ တြယ္တာတတ္တဲ့၊ အိမ္ကုိ အေလးထား၊ ဂ႐ုစုိက္တတ္တဲ့၊ အိမ္ရဲ့တာ၀န္ကုိ ယူတတ္တဲ့ ေယာက္်ားေကာင္းတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ရမယ္။

ဒီေနာက္ သူမလည္း စကားေတြ စတင္ေျပာလာတယ္။ သူမရဲ့ ဟုိးအေ၀းက ဇာတိျမိဳ႔ေလးအေၾကာင္း၊ သူမရဲ႔ ငယ္ဘ၀နဲ႔ မိဘေမာင္ဖြားေတြအေၾကာင္း။

ဒါဟာ တကယ့္ စကားလက္ဆုံက်ပြဲေလးလည္း ျဖစ္သလုိ သူတုိ႔နွစ္ဦး ခ်စ္ပုံျပင္ရဲ့ လွပတဲ့ နိဒါန္းလည္း ျဖစ္တယ္။ ဒီကစလုိ႔ ဆက္တုိက္ဆုိသလုိ သူတုိ႔ ခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္။ သူဟာ သူမလုိခ်င္တဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့လူတစ္ေယာက္ အမွန္တကယ္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိလည္း သူမေတြ႔႐ွိခဲ့ရတယ္။

စိတ္႐ွည္သည္းခံတတ္တယ္။ ၾကင္နာသနားတတ္တဲ့ ႏွလုံးသား႐ွိတယ္။ လွဳိက္လွဲပ်ဴငွာ ႐ွိတယ္။ ဂ႐ုလည္းစုိက္တတ္တယ္။ သူဟာ အဲဒီလုိ အရည္အခ်င္းေတြနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ လူေကာင္းသူေကာင္း တစ္ေယာက္။ ဒါေပမယ့္ ပြတ္ကာသီကာ သူမ လြဲသြားေတာ့မလုိ႔။ သူ႔ရဲ့ဆားခတ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကုိပဲ ေက်းဇူးတင္ရေတာ့မွာေပါ့ေလ။

ဒီေနာက္္ သူတုိ႔နွစ္ဦးရဲ့ပုံျပင္ေလးက အျခားေသာ လွပတဲ့ ခ်စ္ပုံျပင္ေလးေတြ အတုိင္းပါပဲ။ မင္းသမီးေလးက မင္းသားေလးနဲ႔ လက္ဆက္ခဲ့တယ္။ ဒီေနာက္ ေပ်ာေပ်ာ္္႐ႊင္႐ႊင္ ခ်မ္းခ်မ္းေျမ့ေျမ့ ေနထုိင္ၾကတယ္။ အခ်ိန္တုိင္း သူမက သူ႔အတြက္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပးတယ္။ ေကာ္ဖီထဲမွာ ဆားအနည္းငယ္ ထည့္ခတ္လုိ႔။ သူၾကိဳက္နွစ္သက္တတ္ပုံေလးေတြကုိ သူမသိထားတဲ့ အတုိင္းေလ။

ဒီလုိနဲ႔နွစ္ေပါင္း ေလးဆယ္ၾကာ သူတုိ႔ဇနီးေမာင္နွံ ေပါင္းသင္းခဲ့ၾကတယ္။ သည့္ေနာက္ ဇနီးသည္အတြက္ စာတစ္ေစာင္ခ်န္ျပီး သူ ကြယ္လြန္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီစာထဲမွာ “ကုိယ့္ရဲ့ အခ်စ္ရဆုံးေေရ ေက်းဇူးျပဳျပီး ကုိယ့္ကုိ ခြင့္လႊတ္ပါကြာ။ ကုိယ့္ဘ၀ တစ္သက္တာလုံး လိမ္ညာဖုံးဖိခဲ့မိတာကုိ ခြင့္လႊတ္ေပးပါကြာ။ ဒါဟာ မင္းကုိေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ လိမ္ညာမွဳပါ။ ဆားငန္ေနတဲ့ေကာ္ဖီေလ။ တုိ႔ေတြ ပထမဆုံး ခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့ၾကတာကုိ မင္းမွတ္မိလား။ အဲဒီအခ်ိန္က ကုိယ္အရမ္းကုိ ရင္ခုန္တုန္ရီေနခဲ့တာ။ အမွန္တကယ္က ကုိယ္ သၾကားနည္းနည္း လုိခ်င္ခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ပါးစပ္က ဆားနည္းနည္းလုိ႔ ထြက္သြားတယ္။

ကုိယ့္အတြက္ ျပန္ျပင္ေျပာဖုိ႔ကလည္း အေတာ္ခက္ေနတာနဲ႔ ေ႐ွ့ဆက္ လွိမ့့္လုိက္ရေတာ့တာေပါ့။ ဒါဟာ ကုိယ္တုိ႔ ခ်စ္က်ြမ္း၀င္မွဳရဲ့ အစ ျဖစ္လာခဲ့လိမ့္မယ္ဆုိတာ ကုိယ္ လုံး၀ထင္မထားခဲ႔ဘူး။ ကုိယ့္တစ္သက္တာ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ ဒီအမွန္တရားကုိ မင္းကုိ ေျပာျပဖုိ႔ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာနဲ႔ပတ္သက္ျပီးေတာ့မွ မင္းကုိ မလိမ္မညာပါဘူးလုိ႔ ကုိယ္ကတိေပးထားခဲ့တဲ့အတုိင္း ဒီလိမ္ညာထားတာကုိ ထုတ္ေျပာဖုိ႔ ကုိယ္ အရမ္းစုိး႐ြံ့ေနခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ကုိယ္မေနရေတာ့ဘူး။ ကုိယ့္အတြက္ ဘာစုိး႐ြံ့စရာမွလည္း မ႐ွိေတာ့လုိ႔ ဟုတ္တုိင္းမွန္ရာ ေျပာပါမယ္။ တကယ္ဆုိ ကုိယ္ ငန္ေနတဲ့ေကာ္ဖီကုိ မၾကိဳက္ပါဘူးကြယ္။ တကယ့္ကုိ စိမ္းေ႐ြေ႐ြနဲ႔ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးနဳိင္လွတဲ့ အရသာၾကီးပါ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ဘ၀ တစ္သက္တာလုံး ဒီငန္ေနတဲ့ေကာ္ဖီကုိပဲ ေသာက္လာခဲ့တယ္။ မင္းကုိ သိက်ြမ္းခဲ့ရျပီးတဲ့ အခ်ိန္ကစလုိ႔ မင္းအတြက္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကုိယ္လုပ္ခဲ့ရသမွ် ဘယ္တုန္းကမွ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲတာမ်ဳိး ကုိယ္မျဖစ္ခဲ့ဖူးဘူး။ ကုိယ္နဲ႔အတူ မင္း႐ွိေနတာဟာ ကုိယ့္ဘ၀တစ္ခုလုံးအတြက္ အၾကီးမားဆုံး ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ့မွဳၾကီးပါ။

တကယ္လုိ႔ ေနာက္တၾကိမ္သာ ႐ွင္သန္ခြင့္ရဦးမယ္ဆုိရင္လည္း မင္းကုိသာ ဖူးစာဆုံခ်င္၊ ကုိယ့္ဘ၀တာအတြက္ မင္းသာ ႐ွိေနေစခ်င္တုန္းပါပဲေလ။ ငန္ေနတဲ့ေကာ္ဖီကုိ ထပ္ေသာက္ေနရဦးမယ္ ဆုိရင္ေတာင္ေပါ့။”

သူမရဲ့ မ်က္ရည္ေတြဟာ စာတစ္ေစာင္လုံးကုိ ႐ြဲ႐ြဲစုိသြားေစတယ္။

တေန႔ေန႔၊ တခ်ိန္ခ်ိန္ တေယာက္ေယာက္ကမ်ား ဆားခတ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဟာ ဘယ္လုိအရသာမ်ား ႐ွိမလဲလုိ႔ သူမကုိ ေမးျမန္းခဲ့မယ္ဆုိရင္ “ခ်ဳိျမိန္ေနတာေပါ့” လုိ႔ သူမက မဆုိင္းမတြ ျပန္ေျဖလုိက္မိမွာ မလြဲပါ...